Μεγαλώνοντας με ένα πατέρα στο στρατό και μια μητέρα αισθητικό, η σωματική εικόνα ήταν πάντοτε σημαντική στην οικογένεια μου. Η αδερφή μου και εγώ έπρεπε να φαινόμαστε όμορφες σε χαριτωμένα, κοριτσίστικα ρούχα κι έτσι το περιττό βάρος ήταν ανεπίτρεπτο. Από πολύ μικρή ηλικία, ένιωθα πως λόγω των περιττών κιλών μου, ήμουν μια σκέτη απογοήτευση για τους γονείς μου. Παρά το γεγονός ότι μπήκα στην εφηβεία σε υγιές βάρος, πάντα αισθανόμουν πιο παχουλή από τα άλλα κορίτσια της ηλικίας μου. «Οι δαίμονες της δίαιτας», όπως τους αποκαλούσα, με ακολουθούσαν σε κάθε βήμα – μετατρέποντας το φαγητό σε εχθρό. Έκρυβα το μεσημεριανό μου, καταπίεζα την όρεξη μου και έτρωγα ένα μήλο ή ένα λαχανικό την ημέρα. Κανείς δεν ήξερε το μυστικό μου. Ούτε καν οι γονείς και οι φίλοι μου. Μετέπειτα, έτρωγα μέχρι σκασμού ό,τι μπορούσα να βρω στο σπίτι. Ένιωθα συνεχώς αδύναμη, ευάλωτη και διατροφικά υποσιτισμένη. Λόγω ανορεξίας και στέρησης, πολλές φορές λιποθυμούσα στο ενδιάμεσο των μαθημάτων στο σχολείο. Κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων χρόνων του λυκείου, έπεσα σε ένα καταστρεπτικό κύκλο λιμοκτονίας, ψυχαναγκαστικής υπερκατανάλωσης φαγητού, ανθυγιεινών τροφών και νευρικής βουλιμίας, με αποτέλεσμα το βάρος μου και η υγεία μου να μην βρίσκουν ποτέ πραγματική ισορροπία.

Το αληθινό μου πάθος εμφανίστηκε όταν άρχισα να μιλάω με ανθρώπους που αντιμετώπιζαν τα ίδια προβλήματα. Ένιωσα ότι βρήκα ανταπόκριση και για πρώτη φορά στη ζωή μου, μέσα από τα δικά μου προβλήματα, βοηθούσα γυναίκες να καταπολεμήσουν τις δικές τους διατροφικές διαταραχές. Χωρίς στήριξη από φίλους, οικογένεια ή εκπαιδευτικούς, περνούσα μήνες μαθαίνοντας για τη διατροφή μέσω του διαδικτύου που μόλις είχε πρωτοεμφανιστεί εκείνη την εποχή – κάτι που με ενέπνευσε να αποκτήσω τα τρία μου σχετικά πτυχία στον τομέα της διατροφής. Χρειάστηκα αρκετό χρόνο, αλλά η έρευνα και η εκπαίδευσή μου με βοήθησαν να μετατρέψω τα χρόνια της καταστροφικής υπερφαγίας, στερητικής δίαιτας και βουλιμίας σε επάγγελμα: την καθοδήγηση των γυναικών προς μια πιο υγιή, ισορροπημένη ζωή.

Μετά από χρόνια ανθυγιεινών συνηθειών, διαστρεβλωμένης εικόνας σώματος, αγώνα για απώλεια βάρους και έλλειψης αυτοσεβασμού, νιώθω ευγνώμων που βρήκα τελικά το σκοπό της ζωής μου. Να διδάσκω στις γυναίκες να αγαπούν πρωτίστως το σώμα τους και στη συνέχεια να το ανταμείβουν με καλό φαγητό – χωρίς στερήσεις. Είτε προσπαθείτε να ανακάμψετε από μια ασθένεια, είτε απλώς θέλετε να διώξετε το περιττό βάρος, πρέπει πάντα να ακούτε το σώμα σας. Αυτό γνωρίζει καλύτερα.